Na de toch wel intensieve dag van gisteren hadden we een langzame opstart. Er stond geen reisdag op het programma en dus konden we kalm aan te doen en starten met een lekker ontbijtje en een beetje klooien op de tablet. Onze buren waren inmiddels al weer vertrokken richting Toronto; het is ons een raadsel gebleven wat het nut van hun kortstondige verblijf nu eigenlijk was...We hadden het plan opgevat om voor de middag op de campground te verblijven, beetje zwemmen en spelen met Mads in de speeltuin. Het zwembad was prima verzorgd en we hadden het alleenrecht deze ochtend. Smetje was de wespensteek die Harm op zijn voet moest dulden; da`s toch best pijnlijk! Het weer was een beetje raar deze morgen, bewolking en erg benauwd. In Nederland betekent dit onweer; in Canada dus ook...Rond het middaguur brak er een zwaar onweer uit wat onze planning voor de middag enigzins verstoorde. Na een uurtje of twee was het ergste voorbij en konden we vertrekken richting de Falls. De campground had een shuttleservice ($6,- p.p.) die ons bij het visitorscenter afzette (ongeveer 20 minuten rijden). En deze Canadese kant van de Falls is inderdaad erg indrukwekkend! Absoluut een must-see en ook als je aan de USA kant is een wandeling over de grens de moeite waard. Het natuurgeweld is overweldigend en bovendien is het beter zicht- en voelbaar dan aan de Amerikaanse kant.
Maid of the Mist
Maid of the Mist
Na de eerste indrukken hadden we het plan opgevat om direct door te lopen naar de opstapplaats van deMaid of the Mist. De wereldberoemde boottocht die tot vlak onder de beide watervallen vaart voor de ultieme ervaring! Het was nog vrij vroeg in de middag waardoor de wachttijd minimaal was. Gezien de vele wachtpoortjes was dit echt een meevaller! Bij de ingang kregen we alledrie de blauwe poncho's uitgereikt en dat bleek geen overbodige luxe! De tocht was spectaculair en ook erg nat. Mads keek zijn ogen uit en vond de grote hoeveelheden water niet echt leuk maar genoot wel met volle teugen van alle indrukken. Knap dat hij het allemaal maar zo goed ondergaat, pappa en mamma waren erg trots! De tocht duurde ongeveer 30 minuten en drijfnat zochten we de kade weer op. Het miezerde inmiddels weer waardoor het zelfs een beetje koud werd. In één van de vele souvenirsshops kochten we (uiteraard) weer een pet voor opa Ottersum, inmiddels een traditie geworden... We gingen weer aan de wandel richting het centrum van Niagara; en wat een kermis is dat! Het leek wel een beetje op een mini Las Vegas alleen dan zonder de gokkasten; een groot contrast met de prachtige natuur nauwelijks 500 meter verderop. We hadden allemaal wel dorst gekregen en ook een beetje koud; gelukkig was er ook eenRainforest Café in de buurt. Een mooi themarestaurant waar Mads zich vergaapte aan de bewegende dieren en wij ons vermaakte met een lekker drankje en een schaal met kleine gerechtjes. Na een uurtje hebben we nog een klein rondje gelopen door het centrum en nog een lekker ijsje gescoord. Ook de Canadese kant is voorzien van een Hardrock Café, daar moesten we natuurlijk ook nog even naar toe. Echt honger hadden we nog niet maar ja...je moet er wel geweest zijn. Gelukkig duurde het eten daar best lang waardoor we toch nog wel trek hadden in een lekkere burger, Mads genoot van een lekker schaaltje rijst met vlees...Voor het vertrek nog een pin uitgezocht voor Mads zijn collectie en daarna weer terug gewandeld richting de opstapplaats voor de shuttle. Op de terugweg nog een leuk gesprek gehad met een Duitse familie die ook op onze campground stonden. Mads sliep inmiddels al, die was kapot van alle indrukken die hij had opgedaan deze dag...